Het verhaal van de kip en het ei

Met ons project Educatie, recreatie en duurzaam wonen op het boerenerf willen wij een ‘voormalig agrarisch bedrijf’ omzetten naar ‘wonen’ in het buitengebied. Het roept de nodige vraagtekens op bij partijen waar we mee samenwerken. Ook over kleinere stappen in het proces naar realisatie.

De afgelopen tijd hebben we soortgelijke projecten bezocht, bijvoorbeeld woongemeenschappen en zelfoogsttuinen. We hebben gesprekken gevoerd met mogelijke financiers en contact gelegd met de lokale makelaar.
Maar voor we kunnen beginnen moet het bestemmingsplan gewijzigd worden. Hiervoor lopen nu gesprekken met de provincie en de gemeente, die allebei meedenken en betrokken zijn met ons project.

Wat wel opmerkelijk is, is de onduidelijkheid waar we tegenaanlopen als het gaat over de procedure. Bijvoorbeeld over het inlichten van buurtbewoners en/of potentiële bewoners. Waar de ene partij zegt: “Nee, start daar nog niet mee! Hiervoor moeten we eerst meer duidelijkheid hebben”, zegt de andere partij: “Jaaaa, nodig hen alvast uit, heb vooral gesprekken met de buurtbewoners, zodat ze tijdig op de hoogte zijn van jullie plannen”. Tegenstrijdige berichten dus.

Het is het verhaal van de kip en het ei. Zonder het voeren van gesprekken kun je mensen niet informeren over de plannen en ideeën die er zijn. Maar met de gesprekken zou er ook onnodig onrust kunnen ontstaan.
Maar…. zou onrust niet juist ontstaan doordat er te laat geïnformeerd word? Het is de grote hamvraag. Laten we het maar houden op de juiste communicatie op het juiste moment. En dan is nu nog de vraag wat juist is…..
Ons idee: op korte termijn gaan we buurtbewoners informeren, als er net wat meer duidelijk is over de mogelijkheden. Wij willen stappen maken, mensen betrekken en uiteindelijk dit mooie plan realiseren. Volle kracht vooruit!